Van Panama City naar Boquete naar Bocas del Toro

Zaterdag 28 december

Eindelijk is het dan zover.....we gaan op vakantie!!!
Rond 8.30 worden we opgehaald door de vader van Jeroen en naar Schiphol gebracht. Daar vliegen wij om 10:45 via Parijs naar het warme Panama.

Eenmaal aangekomen in de avond rond 18:30 gaan wij opzoek naar een bus die ons naar Casco Viejo kan brengen;het oude centrum van Panama city. Die bussen blijken wel te vertrekken vanaf het vliegveld, alleen de buskaarten worden hier niet verkocht...uhm ja...ik zie een punt voor verbetering;).
Uiteindelijk hebben we toch maar een taxi genomen...oftewel vriekist! Na de warme deken van Panama city (bikram yoga met een rugzak op) heel even gevoeld te hebben, hingen de ijspegels nu alweer aan onze neus...ahh fijn, een heerlijk stukje Nederland in Panama.

Het hotel waar we heen gingen had ik als cadeau voor jeroen geboekt....nu maar hopen dat het een leuk hotelletje is...spannend!
Eenmaal aangekomen is het hotel geweldig, Casa Nuratti.
Casco Viejo doet een beetje spaans aan, leuke gekleurde huisjes, gezellige spaanse muziek, kleurig geklede dames en macho uitziende mannen...... We voelen ons thuis;). We besluiten te douchen, een beetje rond te wandelen, een hapje te eten en duiken lekker vroeg ons bed in.

Zondag 29 december

Goedemorgen!!!
Het hotel heeft een waanzinning dakterras met uitzicht over Panama City, de zon schijnt volle stralen...het kan niet beter! Na een lekker ontbijtje en een goede kop koffie gaan we op pad. Missie 1 is om bij de busterminal een ticket te boeken naar David, de op 1 na grootste plaats van Panama, via David zullen wij verder reizen naar Boquete, een stadje ten noorden van Panama. Missie 1 is moeilijk....heel moeilijk, aangezien blijkbaar heel Panama in de rij staat om een busticket naar David te boeken. Je kan ook alleen maar een ticket kopen als je diezelfde dag nog vertrekt, dit gaat dus niet lukken. En echt...ik overdrijf niet....de rij was zeker 70 meter lang! We besluiten om morgenochtend met onze rugzak, 5 uur sharp, nog maareens een kans te gaan wagen....op goed geluk...

Missie 2: op naar het Panama kanaal!
Het Panama kanaal bestaat volgend jaar 100 jaar. En is 1 van de meest ambitieuze projecten ooit geweest. Het kanaal beslaat 80km van Panama City en de Pacific Oceaan naar Colon en de Atlantic Oceaan. Per jaar varen hier zo 14000 vaartuigen doorheen. Deze betalen per gewicht met een gemiddelde van 30 000 dollar. Het hoogste bedrag wat ooit betaald is 200 000 dollar door een frans cruise schip en het laagste bedrag wat ooit betaald is 0,36 dollar door Richard Halliburton, die er doorheen is gezwommen.
Vanuit Panama City kan je via het Miraflores Visitor's centre de dam bezoeken. Het ziet er indrukwekkend uit. Heel veel kan je niet zien, maar na het zien van allerlei documentaires versterkt het ons bestaande beeld.

Hierna wandelen we van hot naar her door Panama City...eten wat...drinken wat....en poef...de dag is alweer voorbij!

Maandag 30 december

De wekker gaat en een uur later, 5 uur, staan we in de rij voor een busticket naar David. Gaap.....de rij is nogsteeds lang, maar na een uur hebben we 2 tickets voor een 8 uur durende rit naar David.
Eenmaal daar aangekomen regelen we een bus naar Boquete. Ze maken hier gebruik van oude schoolbussen en schilderen deze over tot kleurrijke versies met harde muziek op de 'achtergrond'. Zodra je eruit wil roep je STOOOOP!!! Zo gezegd, zo gedaan, we zijn in Boquete.
Hier heeft Jeroen gister op de valreep nog een bed and breakfast gevonden. Villa Primavera.
Villa Primavera was bijzonder moeilijk te vinden, na veel gevraag onderweg loopt een jongeman ons er naartoe. Hij belt de eigenaresse en kent haar moeder.....later zal blijken waarom...
Hehe, we zijn in de B&B, na een heel verhaal van de eigenaresse brengt haar moeder ons naar de kamer. Eenmaal daar besluit ze ons te verwelkomen met een lied.....ja je leest het goed, ze gaat zingen! Jeroen z'n gezicht als ze haar stembanden opzet.....onbetaalbaar! Ik zie dat hij z'n lach aan het inhouden is....het lied duurt lang...ik probeer verwonderd van pracht te kijken, eant het is natuurlijk een heel mooi gebaar, maar mn tenen krommen op het moment dat ze een hoge noot a la Mariah Carey pakt....Jeroen loopt ondertussen rood aan.... Ze eindigt met een lage noot die eeuwen lang lijkt te duren, zegent ons en gaat weg. Terwijl ze de deur achter zich sluit proberen we te schaterlachen zonder geluid..... Waar zijn we beland! De moeder schijnt bekend te zijn in dit plaatsje, het is ons nogsteeds niet echt duidelijk waarom.....haar zangkunsten, of omdat ze iedereen toezingt. Een lief mens is het wel!

S avonds verkennen we het stadje, regelen we een busticket voor twee dagen later naar Bocas del Toro, een eilanden groep links boven Panama. We eten wat, we drinken wat, drinken nog wat meer en ietwat aangeschoten slingeren we ons bed in.....weltruste!

Dinsdag 31 december

Vandaag staan we om 5 uur op om Vulkaan Baru te gaan beklimmen. Zonder begeleiding, hewoon met z'n twee, want dat kunnen wij wel.....makkie.....uhm ja...

Om 7 uur sharp staan we aan de voet van de vulkaan, je moet je daar inschrijven, voor het geval je niet meer terug komt :-0. Wij dachten dat meer mensen dit waarschijnlijk wel zouden doen.... Er stonden nog 5 anderen op de lijst...de man aan het loket vroeg of we het wel zeker wisten, maar nietsvermoedend zeggen we jaaaa tuurlijk...siiiii....bien!!!!

En daar gaan we dan...14 km naar boven, 14 km naar beneden! Als je aan de top staat en hetnis helder kan je beide de Atlantic en de Pacific oceaan zien. De eerste km gaat goed, het uitzicht is adembenemend. Het is geen makkelijke weg, losse stenen waar we overheen moeten klauteren, glibberige weggetjes en de weg wordt in een rap tempo stijler en stijler. Waar zijn we aan begonnen!! Onze benen beginnen te verzuren en dan te bedenken dat we, eenmaal boven, ook nog naar beneden moeten! Op 7,5 km wordt het kouder, we wandelen door het wolkendek heen en het wordt steeds vochtiger....het feit dat mn haar pluist, krult en eruit ziet alsof het begraven onder een steen heeft gelegen maakt me op dit moment niet meer uit, we moeten naar boven! Het begint te regenen en op 9 km zien we het niet meer zitten, we zijn kapot! Na een korte pauze peppen we elkaar weer op en gaan we verder...must....reach....top.... ,
De licht wordt ijler en op 13,5 km zijn we er klaar mee, die topmkon ons niet meer boeien, kijkend maar de top....zo dichtbij...bedenken we dat het uitzicht vanaf hier ook geweldig is. Dan komen we twee mensen tegen die ons bemoedigemd toespreken...nog 15 minutem en dan ben je er...het uitzicht is geweldig daarboven. We pakken onze energie bijelkaar en lopen het laatste stuk naarboven, wat een eeuwigheid lijkt te duren....15 minuten lijken 15 uur, 15 minuten m'n reet.... Maar......daar zijn we dan, we hebben het gehaald!!!!! Ergens in mn gedachte had ik gehoopt dat er een kraampje bovenaan zou staan wat ijskoude Cola verkoopt(ja Martine, je leest het goed;-)), maar nee, geen kraampje, wel talloze masten en een geweldig uitzicht!
Beidenoceanen waren helaas niet te zien door de bewolking, maar ach, we hebben het gehaald....we hebben het gehaald!

Nu nog naar beneden......

De eerste 7 km naar beneden ging een stuk gemakkelijker, we gingen als een trein! Even pauzeren met een appeltje en weer door! Maar dan komt de klap, onze benen befinnen te verzuren en mn tenen beginnen pijn te doen. Ook onze energie lijt nog bovenaan de berg te liggen! De laatste 2 Km waren hel! Ik was in staat om de berg af te rollen. Lopend naar beneden vroegen we onszelf wel af wat we dachten dit zomaar eventjes te doen.... Klein inschattings foutje, maar aan de andere kant, WE DID IT!!! Precies om 18uur(0:00 uur Nederlandse tijd zijn we weer beneden, Gelukkig Nieuwjaar!!)
En als een geschenk uit de hemel komen we een stel tegen dat hun auto aan de voet van de vulkaan heeft staan, ze brengen ons terug naar ons hotel, dat scheelt weer een wandel tocht terug naar het stadje!

Even douchen en het stadje in lekker te eten, te drinken en om Oud en Nieuw te vieren!
Happy New Year!!

Woensdag 1 januari

Om 8 uur vertrekt onze bus naar Bocas del toro, een eilanden groepje links boven Panama. Na het wat koudere klimaar van Boquete(22 graden) vinden we dat we wel wat zon verdiend hebben. De bustocht duurt 3,5 uur en aangekomen bij de kust gaan we per boot verder.
Er zijn alleen twee problemen.... Waar is de zon? En waarom regent het? Ik krijg een deja vu van eerdere vakanties. We gaan met ongeveer 18 man op het bootje en racen in een rap tempo naar het hoofdeiland,Isla Colon. Onderweg begint het zo hevig te regenen dat het zeil wordt uitgerold over het dak, we worden nogsteeds nat, want het lekt als een gieter, maar dat is niet het grootste probleem...ik zie niets door het voorste raampje.....en als ik niets zie.....ziet de bestuurder van de boot ook niets!!!! *slik*
Het lijkt alsof er een orkaan boven ons hangt, het hoost, maar we komen veilig aan...welkom in Bocas del Toro.
Had ik al verteld dat we hierheen zijn gegaan, wetende dat nagenoeg alle hotels vol zitten? We moesten dus in de stromende regen, met onze rugzak op, opzoek naar een hotel....en aaaaalles zat vol! De moed zakt in onze slippers!
Na wat uren rond te hebben gedwaald hebben we eindelijk een hotel gevonden....een hok met een bed erin, lime groene muren en zalmroze kozijnen en de 'airco' maakt nog meer geluid dan een stadion vol met hooligans. Maar we hebben voor vanavond een slaapplek.
We gaan meteen het stadje in om te kijken wat er te doen is. Al snel komen we erachter dat je niet in het centrum moet zijn, maar beter naar een van de andere eilanden kan gaan. Een probleem, alles zit nogsteeds vol en het weer is ronduit waardeloos! Het regent en regent!
We kijken naar de mogelijkheden om morgenochtend met een bus naar San Jose in Costa Rica te vertrekken...alles zit vol, maar de dag erna is er wel plek. Nog 1 dagje hier bivakkeren dus, wat betekend, morgen weer opzoek naar een slaapplaats.

S avonds verandert het hier on een soort Salou, harde muziek en heel veel 'jongeren' we worden oud en vinden het maar niets;-). Even een hapje eten, op het balkon van het hotel gezeten en weltruste!!

Donderdag 2 januari

Goedemorgen! Het is gestopt met regenen en ik zie zowaar een ieniemienie zonnetje...we gaan erop uit!

Adios!

Liefs,
Jeroen en Esmé